Al-Imam Ash-Shan'ani - Al-Amir Ulama Akhir

Muhammad bin Isma’il bin Shalah bin Muhammad Al-Husani, Al-Kahlani kemudian Ash-Shan’ani, Abu Ibrahim ‘Izzuddin (yang membuat jaya agama ini) yang terkenal dengan Al-Amir, sebagaimana seluruh pendahulu-pendahulu beliau. Beliau adalah mujtahid negeri Yaman. Beliau dilahirkan di kota Kahlan pada tahun 1099 H (1688 M), kemudian bersama ayahnya beliau pindah ke Shan’a. Di sanalah beliau tumbuh dan mengambil ilmu dari para ulamanya. Kemudian beliau menuju ke Makkah dan di sanalah beliau sibuk dengan menuntut ilmu hadits kepada ulama besar yang ada di sana. Dan beliau menampakkan kesungguhannya serta cenderung untuk mencukupkan diri dengan dalil yang ada. Beliau lari menjauh dari taqlid dan menyeru umat tentang batilnya pendapat fiqhiyyah yang tidak berdasarkan dalil. Adalah hijrah beliau kepada al-haq dan berdakwah kepadanya menjadi sebab beliau ditimpa banyak cobaan dari orang-orang yang jahil. Beliau mengambil ilmu dari banyak guru, di antaranya: Zaid bin Muhammad bin Al-Hasan, Shalah bin Al-Husain Al-Akhfasi, Abdullah bin ‘Ali Al-Wazir, ‘Ali bin Muhammad Al-’Ansi.

Beliau telah menulis sekitar 100 karangan, antara lain:

- Taudhihul Afkar, Syarh Tanqihul Anzhar, 2 jilid tentang musthalah hadits.
- Minhatul Ghaffar, hasyiah (catatan kaki) atas (kitab) Dhau`un Nahar Lil Jalal.
- Tathhirul I’tiqad ‘An Adranil Ilhad.
- Syarh Al-Jamiu’s Shaghir li As-Suyuthi, 4 jilid.
- Ar-Raddu ‘Ala Man Qala Bi Wihdatil Wujud.
- Daiwanu Syi’r.
- Subulus Salam, dan lain-lain.

Pujian Ulama terhadap Beliau - Al-Imam Asy-Syaukani berkata: “(Beliau adalah) imam besar, mujtahid mutlak, mempunyai banyak karangan… beliau unggul dalam segala bidang ilmu dan mengungguli rekan-rekannya, dan tidak ada bandingannya dalam kepemimpinan ilmu di Shan’a.” (Al-Badru Ath-Thali’, 2/133) Akidah Beliau - Beliau berada di atas akidah salafus shalih. Ini merupakan perkara yang diketahui lagi masyhur tentang beliau, dalam hal peranannya yang baik dan kesung-guhannya yang besar untuk menolong As-Sunnah, membela para penjaganya, serta membantah kebid’ahan dan hawa nafsu. Bukti terbaik tentang hal ini adalah banyaknya kitab-kitab beliau yang beliau khususkan dalam bab yang besar ini (yakni akidah), terutama kitab beliau Tath-hirul I’tiqad ‘an Adranil Ilhad. Dalam kitab ini, beliau mematahkan syubhat-syubhat para penyembah kubur dan membantah kebatilan mereka, lalu menolong al-haq dan menjelaskannya dengan sebaik-baik penjelasan. Beliau menemui gangguan yang berat dari kaum serta kerabat beliau dalam menempuh jalan ini. Beliau meninggal pada tahun 1182 H (1768 M) di Shan’a. (Diambil dari Subulus Salam, hal. 8 cet. Maktabah Al-Hayah, dan Al-Inshaf fi Haqiqatil Auliya)